Omschrijving
Luna hoort stemmen die haar lastig vallen. Stemmen die niemand anders kan horen. Daarom zit ze in Huize Hoopvol. Een plek die allesbehalve hoopvol is. Toch is haar leven sinds kort iets beter: ieder weekend mag ze bij Ties logeren. Ze voelt zich daar fijn en kan zichzelf zijn. Zijn ouders denken niet dat ze gek is. Bovendien is Gozert daar: de onzichtbare vriend van Ties.
Er komt een einde aan die fijne periode als Luna’s moeder haar meeneemt naar het verlaten vakantiepark van haar vader. Het lijkt alsof daar niks te beleven valt, maar… Gozert is meegekomen en het vakantiepark blijkt toch niet zo verlaten…
Oordeel
Een waarschuwing is op zijn plaats. Luna laat je niet meer los. Nee echt. Als je eenmaal het boek pakt en de eerste bladzijde openslaat, leg je het boek niet meer weg tot je het uit hebt. Pieter Koolwijk laat je in het verhaal verdwijnen. Hij weet alles zo op te schrijven dat je alles helemaal voor je ziet. De illustraties van Linde Faas versterken dit. Kijk uit, want het verhaal kan je bij de keel grijpen, er kan een traan vallen en het volgende moment moet je weer lachen.
Het is herkenbaar en voelt vanaf het begin vertrouwd. Dat kan omdat het een vervolg is op Gozert. Het gaat verder waar Gozert is gestopt. De beginscène doet je ook denken aan één van de scènes uit dat boek. Maar het is wel verder in de tijd en beschreven vanuit het perspectief van Luna. Toch is Luna ook een op zichzelf staand verhaal. Je hoeft Gozert niet te hebben gelezen (al is het boek fantastisch, dus wel doen), om in het verhaal te komen. Mocht je Gozert nog wel willen lezen, doe dat dan wel eerst. Maar lezen dus.
Leeftijdsadvies
Net als Gozert raden we Luna aan te lezen vanaf tien jaar. Ook een mooi boek om voor te lezen of samen te lezen!